De oversteek naar de Kaapverden

Tot nu toe waren onze tochten op zee beperkt tot ongeveer 450 mijl. De overtocht van Biskaje en naar de Canarische Eilanden lieten zich in een dag of 4 vatten. De overtocht naar de Kaapverden is een stuk langer. Op de kaart (in een rechte lijn) is de te varen afstand ~760 mijl. Met een beetje geslinger om optimaal van het weer gebruik te maken, verwachten we dat we ongeveer 800 mijl zullen afleggen. Met onze trouwe 34 voeter kunnen we rekenen op 100 tot 120 mijl per dag. Tijdens deze overtocht zullen we dus 7 a 8 dagen op zee verblijven… Op ongeveer 100 mijl aan bakboord ligt de Afrikaanse kust met “wereldsteden” als Nouakchott en Cap Timiris. Als hier iets mis gaat, zal het lang duren voordat er hulp komt → al met al is dit dus best een spannende tocht voor ons!!!

Op de Canarische Eilanden hebben we een papieren Passage Chart gekocht van de Noord-Atlantische oceaan. Dat was voor ons het moment dat wij realiseerden dat we ook echt naar de overkant gaan varen!! Tot nu toe zijn we behouden geweest met de verwachtingen, maar nu is er geen ontkomen meer aan :). Op de Passage Chart houden we elke twaalf uur bij waar we zijn. Leuk voor later aan de muur, maar ook handig en leuk om tweemaal daags bij te houden waar je ongeveer bent ;). Overigens laat deze kaart vooral een heel hoop blauw zien en maakt hij pijnlijk duidelijk dat de volgende oversteek nog een stukje langer is :).

Bye Bye Canaries

Voor deze overtocht was een hoop licht weer voorspeld, met aan het einde van de tocht een “echte windstilte” van een dag of twee. Nadat we met moeite uit de luwte van Tenerife weg hebben kunnen varen en we uit de acceleratie zone van de Canarische Eilanden waren, zakte de wind inderdaad in, naar een knoopje of 10 in de rug. Van tevoren waren we bang voor een continue gewetenstrijd, en die stak ook direct de kop op. De zeilende lezer herkent het wel; zodra de wind wegvalt en de zeilen beginnen te klapperen is er maar één vraag die continue opspeelt: Zetten we de motor aan of niet? Met dagtochtjes is die keuze snel gemaakt. Midden op de oceaan is die keuze toch lastiger. We hebben niet voldoende diesel om de hele tocht op de motor te varen (past immers niet aan boord). Daarnaast is de motor ook onze elektriciteitsbron ingeval de zonnepanelen het niet doen (overigens blijkt dat 12 uur daglicht per dag voor ons net niet voldoende is om de accu’s op peil te houden). Om aan te komen en af te meren moeten we ook wat diesel overhouden. En wat te denken van die “echte windstilte” die aan het einde van de tocht voorspeld wordt. Hebben we dan niet juist de motor nodig? Anderzijds hebben we beperkt eten en drinken aan boord en zal het nog minder gaan waaien naarmate we langer wachten. Daarnaast slingert de boot behoorlijk als er geen gang in zit, waardoor de zeilen nog harder klapperen; ware zeilers marteling. Afijn we waren er dagelijks maar druk mee en we hebben geleerd geduld te hebben en van alle wind die er staat gebruik te maken.

Achteraf viel het lichte weer ons alles mee en heeft Freya ons verbaasd. Ondanks het gebrek aan wind, wist Freya er continue een gangetje van 3.5 a 4 knopen in te houden. Het voordeel van licht weer, is dat het leven aan boord ook wel comfortabeler kan zijn. Er worden verse broden gebakken, verse yoghurt gemaakt, vissen gevangen en heerlijk gekookt. Binnen enkele dagen is Freya meer een drijvende vakantiebungalow dan een zeilboot. Er heerst een heerlijk rustige vakantiesfeer aan boord. We vergeten al snel hoeveel dagen we al op zee zijn en hoeveel dagen we nog moeten. Ons kleine zeilers wereldje kabbelt rustig voort.

Visjes vangen

Heerlijke Ceviche maken van de verse Mahi Mahi

Lekker stempelen in vakantiebungalow Freya

We leven zo rustig, dat we bijna de gevaren van een overtocht vergeten. Totdat we ’s morgens na ons ontbijt opgeschrikt worden door een forse dreun door het schip, alsof we aan de grond lopen. We staan buiten en kijken eerst geschrokken elkaar aan, maar al snel trekt een diepe kolk en een hoop gespetter aan bakboord onze aandacht. Een walvis!! We zijn bovenop een slapende walvis gevaren!! Het arme beest is er blijkbaar net zo van geschrokken als wij; met zijn staart trekt hij een diepe kolk en na een hoop gespetter zwemt hij bij ons vandaan. Terwijl hij weg zwemt komen zijn kop en staart om beurten boven en zien pas goed hoe groot Moby Dick is; minstens zo groot als de boot, dus al gauw een meter of 11. In 2010 sprong een walvis bovenop een zeilboot bij de Tafelbaai in Zuid-Afrika (google maar eventjes…) . Van die boot was nadien weinig meer over. De foto’s van dat incident staan nog vers op ons netvlies. Een beetje naïef bieden we snel onze verontschuldigingen aan Moby Dick aan en proberen weg te varen.. Gelukkig vervolgt Moby Dick zijn eigen weg. De schrik, de verbazing en het ongeloof maken snel plaats voor een routinematige check van de bilge (maken we water?!), afsluiters, kiel- en roer verbindingen. Alles blijkt in orde; wederom een schouderklopje voor Freya. We raakten Moby Dick aan bakboord en niet met de kiel, roer of windvaan. En gelukkig stond er weinig wind en hadden we dus weinig snelheid en was er daglicht. Al met al zijn er tal van verhalen waarbij een ontmoeting met een walvis anders afloopt. Wij komen dus ondanks de schrik goed weg. De kans dat je op zee ergens tegenaan vaart is zeer zeer klein, maar zo blijkt, reëel. Statistisch gezien zouden we ons de rest van de reis geen zorgen meer hoeven maken ;).

We weten nog net een foto te maken, voordat Moby Dick echt niet meer te zien is

Eerder had Bojangles een medisch incident aan boord en ook wij worden ons na “Moby Dick” weer 100% bewust van het feit dat het mis kan gaan. Je bent dan op jezelf aangewezen en kunt slechts hulp verwachten van omringende schepen (waarvan je moet hopen dat die in de buurt zijn). Wat volgt is een windstille dag waarop wij elke schokje door de boot en elke schim in het water wantrouwen.

Niet alleen walvissen blijken ons pad te kruisen. Ook dolfijnen en vliegende vissen weten ons te vinden. Regelmatig vinden we een vliegende vis aan dek en Suzan wordt ’s nachts zelfs een keer geraakt door een vliegende vis terwijl ze achter het roer zit. Dat is wel even schrikken; een hoop gegil en gespetter aan dek. De dolfijnen shows zijn jaloersmakend. ’s Avonds worden we regelmatig getrakteerd op een show van een uur. De dolfijnen spelen met de boot, springen uit het water en scheuren hun rug tegen de windvaan (dit fenomeen hebben we eerder op een blog gelezen, waarna we de schrijver van dat blog voor gek verklaard hadden… dat moeten we dus terugnemen). Als we halverwege een show weer naar binnen gaan om aan het eten te beginnen, realiseren we ons hoe gelukkig en verwend we zijn.

Samen dolfijnen spotten op het voordek

Alle dolfijnen willen met Freya spelen

Dolfijnen, Dolfijnen en Dolfijnen

De windstilte houdt één dag aan en de voorspellingen laten al snel weer meer wind zien. Iets te veel zelfs… We ruiken de stal en slaan aan het rekenen. Met de huidige gang en weersvoorspellingen zullen we ’s nachts aankomen op Sal. De Pilot is er vrij duidelijk over; Kaapverdië is (in tegenstelling tot de Canarische Eilanden) niet een verre Europese post. Veel eilanden, wrakken en betonning (als deze al aanwezig is) zijn niet verlicht. Als er wel verlichting is, moet men ervan uit gaan dat deze stuk is. Niet in het donker aanlopen dus :). Het grootzeil gaat naar beneden en de fok wordt tot een minimum opgerold om de boot af te remmen. Omdat het harder begint te waaien is dat niet eens makkelijk. Enigszins oncomfortabel slingeren en dobberen we het laatste etmaal in.

Voordat we Sal aanlopen zien we ook nog een orka zwemmen. Met een stevige gang stoomt hij door de golven heen met zijn enorme rugvin fier omhoog. Vol ontzag kijken we hem na en vragen we hem een gepaste afstand te houden… Na een tweede duik uit de golven zien we hem niet meer terug.

We laten het anker vallen in Palmeira, de havenplaats op Sal. Voor de tweede keer deze reis doen we het Afrikaanse continent aan. Het is pas 1 uur in de middag, maar om de aankomst te vieren nemen we toch een heerlijk glaasje bubbels. In precies 8 dagen hebben we 820 mijl afgelegd! We zijn op de Kaapverden!!

PS: Vergeet niet onze kekke foto’s van de Canaries te kijken; die zijn bijgevoegd!