Little Paradise

KRRRRRRRRRRRRRR BONK, GGGG BAM! Het is 2u ’s nachts. We liggen in Anse Bateau en tijdens het snorkelen vanmiddag hadden we het al gezien: onze ankerketting ligt om een rots, en even verder nog weer om een andere rots. We snokken daarom aan het anker en horen de ketting kraken. De ruimte was echter beperkt door ondiep water, wat vissersboten aan een mooring en riffen om ons heen. Op niet zo’n heel ruim stukje moesten we gisteren met 3 boten ankeren, en na 2 pogingen vonden wij het wel welletjes. We hadden alleen niet verwacht dat het de hele nacht ruim 20 knopen zou waaien. Bij de andere boten zien we ook lichten branden en er is beweging. We zijn niet de enige met een onrustige nacht…

Met de Lego spelen bij Anse Bateau

Het strand bij Anse Bateau is prachtig. Er ligt een klein resort met bar en restaurant. Ook is er een steiger, zodat je gemakkelijk met de dinghy aan land kunt. Een prachtige plek om een paar dagen te zijn, maar de golven rollen op dit moment zo de baai in, we liggen aan lagerwal, en de windvoorspelling wordt alleen maar heftiger. We besluiten de volgende dag toch maar anker op te gaan, en terug te keren naar de beschutte baai van Charlotteville.

Baai van Charlotteville

In Charlotteville kwamen we enkele dagen geleden aan na ons vertrek vanuit Suriname. Het is een hele ruime baai met meestal goede beschutting en het dorp is heel gemoedelijk. Het strand is alleen te voet te bereiken vanuit het dorp (20 min), of via het water per vissersboot of dinghy. Geheel begrijpelijk is dit strand vaak helemaal verlaten. Het is prachtig en grenzend aan een dicht bos. De enige vaste gasten zijn dan ook de zeilers die daar zeker dagelijks landen met dinghy voor een duik, biertje of het bouwen van een zandkasteel.

Pirates Bay – wat een heerlijk strand!

Sinds we in Tobago zijn staan we volledig op standje ‘vakantie’. De overtocht is geweest, dus klussen aan de boot hebben ineens niet meer zoveel haast. We doen wat kleine klusjes tussendoor, maar genieten verder erg van het vrije bestaan. Coen roept bij het wakker worden al dat hij wil ‘jemmen’, dus minimaal 1 keer per dag landen wij met de dinghy op dat prachtige strand. Dat gaat niet altijd zonder slag of stoot, want de branding kan bijzonder hoog worden.. Maar na het nodige oefenen, worden we er al best handig in!

Na enkele dagen in deze baai was het tijd voor wat anders en vertrokken we met Agaath en Tsuru naar Anse Bateau. Zowel de heen- als de terugweg waren heftige tochtjes. Op Navionics stonden een soort surfgolfjes op de kaart, “water turbulence”, waarvan wij ons afvroegen wat dat precies betekende.. Nou dat hebben we geweten! Eén grote klotsbak! Lange golven vanaf de Atlantische oceaan botsen hier op Tobago en worden dan weer teruggekaatst. Daarnaast waaide het flink, waardoor de golven zich enorm opbouwden. Na 2 turbulente tochtjes en 1 onrustige nacht kwamen we terug in Charlotteville, en konden we weer heerlijk tot rust komen. 😉

Het klimaat is geweldig, overdag is het rond de 30 graden, ’s avonds koelt het af, maar is een korte broek en t-shirt nog steeds voldoende. De extreme benauwdheid van Suriname is er af. En het bruine rivierwater is ingeruild voor helder zeewater van 28 graden. Minimaal 1 keer per dag duiken we daar dus in, en veel meer dan bikini of zwembroek heb je hier eigenlijk niet nodig. Het is wel regenseizoen, dus zeker 1 keer per dag en nacht worden we verrast door een grote plensbui. Maar daarna klaart het eigenlijk altijd weer op. Enige lastige is daardoor de was, die regelmatig meerdere keren verregent voordat hij werkelijk droog is..;)

Naast de dagelijkse borrels op het strand, het zwemmen en snorkelen, zijn we erg druk met vissen. In deze baai wordt meer dan de helft van Tobago’s vis bij elkaar gevist. Het is hier dan ook een komen en gaan van vissers, en belangrijker nog: er zit hier dus veel vis!! De voornaamste reden van ons “Anse Bateau uitstapje” was dat we dan onze lijnen uit zouden kunnen gooien op een stukje zee waar het wemelt van de tonijnvissers. Helaas, 3 boten sterk, maar geen vis ’s avonds.. Dus bij terugkomst moeten we iets anders verzinnen. Gewapend met lijnen springen de mannen in de dinghy’s en cruisen door de baai in de hoop op avondeten. Helaas, het wil niet lukken. Na verloop van tijd besluiten we de lijn op de reling gewoon maar eens over boord te hangen. En jahoor! Staan we daar, inmiddels in het donker, met een zaklamp een red snapper binnen te draaien?!

Met de dinghy’s op jacht naar vis

De laatste week staat er een flinke swell. Wij slapen in de zeebedden die we tijdens het varen ook gebruiken, maar het rollen is soms heftiger dan tijdens de overtocht. Flessen vliegen van het aanrecht, boeken vallen uit de kast.. GRRR?! Na 2 nachten rollen besluiten we te experimenteren met een hekanker: een tweede anker aan de achterkant, waarmee we onze kont in de golven proberen te houden. Heerlijk vertier voor een middagje en: een paar goede nachten slaap! Dat scheelt!

Coen is hier helemaal in z’n element. Hij struint het strand af met Melle. Twee kleine ontdekkers die, gewapend met takken, op zoek gaan naar… nog meer takjes, kuilen waar ze in kunnen springen of …ja waar zoeken ze eigenlijk naar? Met Jasper en Julian bouwen ze zandkastelen en als Coen de kans krijgt wil hij ‘jemmen’. Hij drijft met z’n bandjes om in het zoute water en giert het uit in de, soms hoge, golven.

Ook wij genieten van de relaxte sfeer en de gezelligheid van de boten om ons heen. Als we aankomen liggen Tsuru en Island Lady in de baai; als we weggaan worden we uitgezwaaid door Agaath, Zahree, Bojangels en de Bluenose. Vaak spreken we ’s middags af op het strand, of borrelen aan boord en genieten van heerlijke tonijn en mahi-mahi! Wat hebben we meer nodig? Toch plannen we ook langzamerhand weer de volgende etappe. We zullen in de Carieb langzaam richting het noorden varen. Vanaf hier scheiden onze wegen met de Bojangels en de Bluenose; zij gaan naar Trinidad voor reparaties. Het is jammer om na zoveel leuke momenten afscheid te moeten nemen. Agaath en Zahree zullen ook naar Trinidad vertrekken, maar hopelijk zien we die later in de Carieb nog!

Als afsluiter varen we met de Bojangels en de Bluenose naar Englishman Bay, een prachtige baai zo’n 9 mijl van Charlotteville. De golven slaan indrukwekkend op het strand, dus we besluiten de dinghy te ankeren vóór de plek waar de golven breken. Met Coen en een waterdichte tas zwemmen we naar de kant. Best een onderneming, maar het is het waard! Wat een prachtig strand!
We varen met een prachtige zonsondergang weg uit Tobago, op naar Grenada.

Englishman Bay: wat een strand!!

…en wat een branding!